پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

«کاهش هزینه‌های تولید» و «کوچک‌سازی دولت» دو علتی است که حامیان گسترش شرکت‌های پیمانکاری بیان می‌کنند. با این‌حال در عمل لااقل از جیب شهرداری‌ها و از محل درآمدهای شهری هزینه‌ای کاسته نشده است.شهرداری‌ها می‌توانند طی قراردادهای حجمی یا تأمین نیروی انسانی اقدام به برون‌سپاری کنند. به این روش شهرداری‌ها رابطه کاری خود را با بخش عمده‌ای از کارگران قطع کرده و به واسطه‌گران نیروی انسانی یعنی شرکت‌های پیمانکاری بسپارند. این پیمانکاران و شرکت‌های تامین نیروی انسانی کمترین هزینه‌های تولید اعم از سرمایه اولیه و ابزارآلات تولید و هزینه مواد خام اولیه را صرف می‌کنند اما نقش پررنگی در گردش مالی شهرداری‌ها دارند تا جایی که نفوذ سیاسی زیادی پیدا می‌کنند؛ همچنانکه به گفته محمدمهدی تندگویان (عضو شورای شهر چهارم) حتی در حد تعیین شهردار مناطق نیز نفوذ و قدرت دارند.

به گفته رئیس کمیسیون شهرسازی و معماری شورای شهر پنجم، در دوره چهارم شورا صحبت‌هایی می‌شد، مبنی بر اینکه خیلی از پروژه‌های شهری در راستای منویات پیمانکاران تعریف و برنامه‌ریزی می‌شود و در دوره مدیریت شهری جدید هم بعضا چنین سخنانی به گوشمان می‌رسد، اما مستندات خیلی جدی برای ارائه در این رابطه نداریم.

استان قزوین از نظر توسعه گازرسانی جزو استان‌های پیشرو کشور است و هم‌اکنون گازرسانی به برخی از روستاهای این استان که از این نعمت برخوردار نیستند در دست اقدام است که می‌تواند مزایای زیادی برای مردم و منطقه در بر داشته باشد.در این میان، «علی فرخزاد» معاون عمرانی استانداری قزوین نظر متفاوتی دارد. وی افزود: درباره ضرورت گازرسانی به روستاهای الموت ودر کل مناطق سخت گذر، دیدگاه‌های مختلفی وجود داشت، برخی کارشناسان معتقد بودند این کار توجیه اقتصادی ندارد، اما به هر حال در آن زمان بررسی‌های لازم انجام شد و فقط دیدگاه فنی و اقتصادی مد نظر قرار نگرفت بلکه دیدگاه‌های اجتماعی، تولیدی و آمایش سرزمین لحاظ شد و بر اساس همین موارد این تصمیم گرفته شد. طرح، کار خیلی بزرگی است، به طوری که حتی در مناطقی که خودرو نمی‌توانست برود گازرسانی شده و دور از انتظار بود که این کار انجام شود. از سال 90 که قرار شد این طرح آغاز شود اتفاقی نیفتاد و تقریباً در دو سال و نیم اخیر به‌صورت جدی کار شروع شد.

پل سوم بشار پروژه‌ای ناتمام و به درازا کشیده است که مردم شهر یاسوج تکمیل آن را معیاری برای توانمندی و یا عدم توانایی مسؤولان در پروژه‌های عمرانی قلمداد می‌کنند.